شب تا سحر،من بودم و لالای باران

اما نمیدانم چرا خوابم نمی برد!

غوغای پندارم نمی مرد.

غمگین و دلسرد،

روحم،همه رنج،

جانم،همه درد،

آهنگ باران دیو اندوه مرا بیدار می کرد

چشمان تبدارم نمی خفت.

افسانه گوی ناودان،افسانه میگفت...

باران که می بارد :

یکی باید باشد که به تو زنگ بزند و بگوید چترت را برده ای ؟

یکی که نگرانت باشد حتی نگران اینکه زیر باران به این لطیفی خیس شوی …

یکی باید باشد که دست بکشد توی سرت و آب ها را کنار بزند …

اما چند وقتیست که باران دارد می بارد و کسی به من نگفته چترت را برده ای ؟

و کسی نبوده که دست بکشد توی موهایم …

اصلا همه ی اینها بهانه ایست که وقتی باران می بارد یکبار دیگر یاد تو بیفتم …

نبار باران...................................عاشقانه اش نکن...................................

منــــــــــــــــــــــــــــــــــــ و او ، مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا نشدیـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـم !

من و یک پاییز و یک مهر در جاده ای پر پیچ و خم از برگ های نم پاییزی ، کمی مه و کمی بوی آتش چه لذتی داشت اگر تو هم کنارم بودی....

پاییز راعاشقانه دوس میدارم.

نه فقط برای زیباییش،نه.

برای این است که تنها کسی ست که میگذارد بی دغدغه در آغوش برگ هایش آرام گیرم.

فقط اوست که تمام غصه هایم را می بیند.

شاید این برگ ریزانش هم اشکی باشد که به درد من میریزد.

هیچ وقت مغرور نشو...

برگ ها درست وقتی میریزند که فکر میکنند طلا شده اند.

پاییز برای بعضی ها غم انگیز است ، برای بعضی ها دل انگیز...

برای من فصل سردی دل هاست...

فصل باریدن اشکها...

فصل تنهایی قدم زدن روی برگهای نارنجی...

فصل رقصیدن شعله اتش در سکوت و سیاهی شب...

این روزها هوای دلم هم پاییزیست...

پاییز تنها فصلیه که از همون اولین روز خودش رو نشون میده، کاش همه ادم ها مثل پاییز باشن که از همون روز اول رنگ و روی اصلیشون رو نشون بدن...

مثل درخت باشید که در تهاجم پاییز هر چه بدهد ، روح زندگی را برای خویش نگه میدارند...